|
Post by Cecilia on May 7, 2015 17:50:08 GMT
Daar stond ik dan op de top van de lonely mountain naast de teleport tree. Ik weet nog goed hoe het hier vroeger was. Verlaten koud en er groeide helemaal niks. Op een dag was er toen en jonge vrouw die hier een gevonden zaadje plante. Dat zaadje werdt de teleport tree en gaf ons de krachten die we nu tegenwoordig kennen. Doe vrouw was mijn over groot oma. Aan haar hadden we Melovity te danken. Ik ging tegen de boom aan zitten en keek naar de academy. Soms moet ook het hoofd ook gewoon even weg van haar belangerijke taken. Het was altijd wel druk op de school met regelen van dingen maar ik hou van de school.
Even sloot ik mijn ogen om van de zon te genieten. Ik hoopte dat een van de leerlingen kwam of een andere Leraar. Mij schoolgenoten deden me altijd goed en om te horen hoe ze de school vonden vindt ik gewoon geweldig. Elk puntje om de school beter te laten zijn hield ik bij me. Iedereen hoort zich goed te voelen op mijn school en zou wou ik het het lieft hebben. Ik deed me ogen weer open en keek naar het woud. De eerste monster die verscheen had mijn vader vermoord en vele van onze mannen. Ik wist sinds die dag maar 1 ding. Ik moet de school beschermen. Omdat dit woud vlak bij mijn school lag verbood ik eht vaka om er heen te gaan. Maar ik heb 1 vaste regel: Zolang je op het pad blijft kom je niks tegen. Ik luisterde goed naar de vogels en hoorde achter me voetstappen.
|
|